PUNK-HARDCORE BAR- ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/12 & ΩΡΑ 20.30

 

Αυτοοργάνωση στην έκφραση κ στη συνεύρεση μας !

Εκδήλωση /Συζήτηση ενάντια στις διαγραφές των φοιτητών/τριών -Παρασκευή 5/12 & ώρα 20.00 στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο της Αγ.Παρασκευής

 

ΝΑ ΜΗ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Μέσα στον Δεκέμβριο προβλέπεται να εφαρμοστεί για πρώτη φορά το μέτρο της διαγραφής των φοιτητών που δεν έχουν περατώσει τις σπουδές τους εντός του προβλεπόμενου χρόνου φοίτησης (π.χ. 6 έτη για τα πανεπιστημιακά τμήματα τετραετούς φοίτησης). Το μέτρο θα εφαρμοστεί σε αυτή τη φάση για τους φοιτητές που εγγράφηκαν από το ακαδημαϊκό έτος 2017-2018 και νωρίτερα.

Πρόκειται για ένα μέτρο οριζόντιο και άδικο. Δεν ζητήθηκε ποτέ από τα ίδια τα Πανεπιστήμια αλλά επιβάλλεται από το κράτος μονομερώς παραβιάζοντας για μια ακόμη φορά την αρχή του «αυτοδιοικήτου» των Πανεπιστημίων, τα οποία υποτίθεται ότι αυτόνομα διευθύνουν τις υποθέσεις τους. Παρουσιάζεται ως ένα μέσο για να απαλλαγούν τα Πανεπιστήμια και οι φορολογούμενοι πολίτες που τα χρηματοδοτούν από το «τεράστιο περιττό βάρος» που δημιουργούν εκείνοι που «λιμνάζουν» και παρουσιάζονται ως «αιώνιοι». Στην πραγματικότητα βέβαια όσοι έχουν υπερβεί το 6^ο έτος σπουδών δεν δικαιούνται σίτιση, στέγαση και βιβλία, άρα δεν επιβαρύνουν καθόλου τα οικονομικά των Πανεπιστημίων. Αντίθετα οι διαδικασίες διαγραφής τους έχουν προκαλέσει τεράστια δαπάνη ωρών εργασίας στις διοικητικές υπηρεσίες των Πανεπιστημίων. Επιπλέον, οι διαγραφές δεν υπηρετούν κανένα ακαδημαϊκό ή εκπαιδευτικό σκοπό, καθώς δεν βοηθούν τους υπό διαγραφή φοιτητές να βελτιωθούν ακαδημαϊκά, μονάχα τους πετάνε έξω. Αγνοούνται εντελώς οι λόγοι που τους οδηγούν να αργούν να τελειώσουν τις σπουδές τους, όπως η ανάγκη να εργαστούν, η οικονομική τους αδυναμία, λόγοι υγείας. Αγνοούνται επίσης τα προβλήματα που υπάρχουν στα ίδια τα προγράμματα σπουδών. Τα πανεπιστήμια δεν διαθέτουν ουσιαστικούς μηχανισμούς υποστήριξης και παροχής ακαδημαϊκής συνδρομής και ενίσχυσης στους φοιτητές που έχουν δυσκολίες να περάσουν τα μαθήματά τους. Αντί λοιπόν η προσοχή να δοθεί σε αυτό το θέμα, όπως θα υπαγόρευε η σωστή παιδαγωγική και εκπαιδευτική λογική, επιβάλλεται από το κράτος ένα τιμωρητικό μέτρο εξόντωσης, το οποίο δημιουργεί μη αναστρέψιμα αποτελέσματα.

Το μέτρο των διαγραφών ουσιαστικά αποτελεί μια προσπάθεια τρομοκράτησης και εκφοβισμού. Επιδιώκει να εμπεδώσει ακόμη περισσότερο την κυρίαρχη αντίληψη ότι το μόνο που πρέπει να ενδιαφέρει τους νέους είναι το πόσο γρήγορα θα τελειώσουν τις σπουδές τους, ώστε να βγουν στην αγορά εργασίας δήθεν με καλύτερους όρους. Ο καθένας μόνος του, σε διαρκή ανταγωνισμό με τους άλλους, ώστε να συγκεντρώσει τα απαραίτητα εφόδια για την «καριέρα» του. Στη νέα πραγματικότητα που επιχειρείται να δημιουργηθεί μέσα στα πανεπιστήμια, δεν πρέπει να υπάρχει χρόνος και χώρος για συλλογικούς προβληματισμούς, για κοινωνικές και πολιτικές αναζητήσεις, οι οποίες συχνά στο παρελθόν, αλλά και πολύ πρόσφατα, έχουν οδηγήσει σε κινήσεις και κινήματα διεκδικήσεων και αμφισβήτησης. Αυτά η εξουσία τα φοβάται και θέλει να τα προλάβει, πριν ακόμη εκδηλωθούν. Για αυτόν τον λόγο εισάγονται προβλέψεις για πειθαρχικές και ποινικές κυρώσεις, βάζοντας ουσιαστικό στο στόχαστρο την ελευθερία πολιτικής δράσης στα πανεπιστήμια.  Οι φοιτητές οφείλουν λοιπόν μονάχα να συμμορφώνονται με τους κανόνες που τους επιβάλλονται, να διαθέτουν όλο τους το χρόνο και την ενέργεια στις υποχρεώσεις τους, μαθαίνοντας έτσι πως η ζωή τους δεν ελέγχεται στην πραγματικότητα από τους ίδιους, αλλά από τις επιταγές όσων τους διαφεντεύουν. Έτσι δημιουργούνται οι πειθήνιοι εργαζόμενοι, ψηφοφόροι και υπήκοοι του παρόντος και του μέλλοντος.

Εδώ και πολλές δεκαετίες μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας πίεζαν το κράτος, διεκδικώντας τη σε μεγάλη κλίμακα πρόσβαση των νέων στα πανεπιστήμια. Οι διαγραφές, σε συνδυασμό και με άλλα μέτρα όπως η καθιερωμένη πλέον Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, έρχονται τώρα να αντιστρέψουν αυτή την τάση. Από την άλλη πλευρά, οι διαγραμμένοι φοιτητές μπορούν να μεταφέρουν τις πιστωτικές μονάδες από τα μαθήματα τα οποία έχουν περάσει σε ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, ώστε, πληρώνοντας τα ανάλογα δίδακτρα, να πάρουν από εκεί τα πολυπόθητα πτυχία τους. Εφαρμόζεται έτσι και στο πεδίο αυτό η γενικότερη πολιτική απόσυρσης του κράτους από την παροχή υπηρεσιών προς όφελος του ιδιωτικού κεφαλαίου, για το οποίο ανοίγονται νέες προοπτικές κερδοφορίας.  Το οικονομικό βάρος μετατοπίζεται πλέον ευθέως στους ώμους των ίδιων των νέων και των οικογενειών τους. Και όλα αυτά σε μια κατάσταση διαρκώς εντεινόμενης οικονομικής δυσπραγίας, η οποία αναγκάζει χιλιάδες δεκαοκτάρηδες να εντάσσονται ήδη από τα χρόνια των σπουδών τους στο καθεστώς της μισθωτής εργασίας, μόνιμης ή προσωρινής, συχνά ανασφάλιστης και αδήλωτης.

Άλλωστε και οι ίδιες οι σπουδές σήμερα είναι μια μορφή εργασίας, καθώς μέσα από αυτές οι σπουδαστές αποκτούν τις ικανότητες με τις οποίες θα παραγάγουν τον συνολικό πλούτο της κοινωνίας. Ο πλούτος αυτός όμως κατανέμεται άνισα και ωφελούνται λίγοι. Το μέτρο λοιπόν των διαγραφών αφορά όχι μόνο τους φοιτητές αλλά όλους και όλες που ανήκουμε στις κοινωνικές τάξεις που πλήττονται από τη σημερινή κατάσταση. Η απουσία αντίστασης απέναντι σε αυτό σημαίνει την υπαναχώρησή μας από σημαντικές αξιώσεις: την αξίωση ανεμπόδιστης πρόσβασης σε μορφωτικά αγαθά, την αξίωση ελέγχου της ζωής μας από εμάς τους ίδιους, την αξίωση το κόστος δημιουργίας της εργατικής δύναμης που στο μέλλον θα εκμεταλλευθούν τα κάθε είδους αφεντικά μας να μην επιβαρύνει τους σπουδαστές και τις οικογένειές τους. 

Μπορούμε όμως να φανταστούμε και να μιλήσουμε για ένα διαφορετικό πανεπιστήμιο. Ένα πανεπιστήμιο που δεν θα ελέγχεται από την εξουσία του κράτους ή των ιδιωτών επιχειρηματιών αλλά από την ίδια την κοινωνία. Ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό σε όλες και σε όλους που θέλουν να αλληλοεπιδράσουν ελεύθερα και ισότιμα, το οποίο θα αναδεικνύει τον κοινωνικό χαρακτήρα της γνώσης και της μόρφωσης και θα βιώνεται ως χώρος και χρόνος μιας γνήσιας ώσμωσης ιδεών και αντιλήψεων, για τη συλλογική διεκδίκηση μιας ουσιαστικά ελεύθερης ζωής.

Παρουσίαση της δομής- εγχειρήματος δικτύου αλληλέγγυας οικονομίας MEKAREVERSE

 Στον αντίποδα της λογικής της διαμεσολάβησης και της εμπορευματοποίησης των ζωών μας, της αποξένωσης και της καταναλωτικής χαύνωσης, του ολοκληρωτισμού της ζοφερής πραγματικότητας που επιβάλλουν οι κυρίαρχοι σε μας τις/ τους από τα κάτω...  Δημιουργούμε οριζόντια, αλληλέγγυα και ελευθεριακά ρωγμές στο κέλυφος του υπάρχοντος κόσμου αδικίας και εκμετάλλευσης...οικοδομώντας τις δομές και τις κοινότητες αγώνα του παρόντος και του μέλλοντος...

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 20:00

Παρουσίαση της δομής- εγχειρήματος δικτύου αλληλέγγυας οικονομίας

MEKAREVERSE

 

Κυριακή 2/11 στις 17.30 Συνάντηση Πρωτοβουλία κατοίκων στα ΒΑ ενάντια στην επιτήρηση

Η Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγ. Η Παρασκευή συμμετέχει στην πρωτοβουλία κατοίκων στα ΒΑ ενάντια στην επιτήρηση και στηρίζει το κάλεσμα της συνάντησης της Κυριακής 2/11 στις 17.30 για προγραμματισμό των επόμενων δράσεων μας.

 Ακολουθεί το κάλεσμα της πρωτοβουλίας :

Η  επόμενη συνάντηση της Πρωτοβουλίας κατοίκων στη ΒΑ ενάντια στην επιτήρηση, θα γίνει την Κυριακή 2/11 στις 17.30 στην πάνω πλατεία Αγ. Παρασκευής.

Συζητάμε και αποφασίζουμε για το πώς θα κινηθούμε τον επόμενο καιρό, έτσι ώστε να συνεχιστεί ο αγώνας μας!

Πρωτοβουλία κατοίκων στα ΒΑ ενάντια στην επιτήρηση

Εκδήλωση: Ο "ΑΛΛΟΣ" ΡΙΤΣΟΣ

 Ο "ΑΛΛΟΣ" ΡΙΤΣΟΣ

Μια διερεύνηση της λιγότερο γνωστής ποιητικής ταυτότητας του Γιάννη Ρίτσου

Στην ιστορία της ποίησης είναι γνωστό ότι υπάρχουν πολλές φορές ποιητές με πολλά ποιητικά πρόσωπα. Ποιητές όπως ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο Έζρα Πάουντ, ο Πάμπλο Νερούντα, ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Γιάννης Ρίτσος έχουν πολλές ποιητικές ταυτότητες. Ο Γιάννης Ρίτσος είναι πολύ γνωστός στο ευρύ κοινό με μόνο τη μία του ταυτότητα.

Σε αυτή την εκδήλωση θα προσπαθήσουμε να μιλήσουμε για τον άλλο Γιάννη Ρίτσο, την κρυμμένη ταυτότητά του, μέσα κυρίως από τα μοναδικά πεζά κείμενα με αυτοβιογραφικά διηγήματα, που έγραψε στο τέλος της ζωής του ο ποιητής, με τον γενικό τίτλο «Εικονοστάσιο ανώνυμων αγίων», αλλά και κάποια από τα ερωτικά του ποιήματα

Παρασκευή 31/10, ώρα 19.00

Στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Αγίας Παρασκευής 

Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής  

Εκδηλώσεις στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο Αγ. Παρασκευής

Παρασκευή 10/10, ώρα 18:30-21:30: 

Ημερίδα επιμόρφωσης για τις πρώτες βοήθειες, από διασώστες του ΕΚΑΒ

Σάββατο 11/10, ώρα 21:00: 

Party οικονομικής ενίσχυσης του αυτοδιαχειριζόμενου κοινωνικού χώρου Αγ. Παρασκευής

Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγ. Παρασκευής

Δημοκρατίας 2 & Αγ. Τριάδος

https://anoixtisyneleysiagparaskevis.blogspot.com/

Αμεση απελευθέρωση των απαχθέντων του Global Sumud Flotilla

 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και ΣΥΖΗΤΗΣΗ ενάντια στην επιτήρηση της ζωής μας

 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και ΣΥΖΗΤΗΣΗ 

ενάντια στην επιτήρηση της ζωής μας

το Σάββατο 4/10 στις 18:30 στην πλατεία Αγ. Ιωάννου (πάνω πλατεία αγ. Παρασκευής).

Για την προπαγάνδα της συγκέντρωσης θα γίνουν δύο αφισοκολλήσεις, και χρειάζεται πλαισίωση από κόσμο. Τα ραντεβού είναι στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο Αγίας Παρασκευής

Τρίτη 30/9, στις 20:00 &

 Τετάρτη 1/10 στις 20:00

Πρωτοβουλία Κατοίκων στα Β/Α ενάντια στην επιτήρηση

Με τους/ις Παλαιστίνιους/ες ως τη λευτεριά

Εν μέσω της ανθρωποσφαγής που συντελείται στη Γάζα, αναρτήθηκαν δύο παντού από την Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής, στη γέφυρα του Σταυρού και στο Νομισματοκοπείο. 

 Με τους/ις Παλαιστίνιους/ες ως τη λευτεριά

Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής.

 

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ 3η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΣΤΑ Β/Α

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ

15/9, 19:00 ΠΑΝΩ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Μετά από πρωτοβουλία της ΑΣΚΑΠ (Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγ. Παρασκευής), στις 14/7/25 καλέστηκε στην πλατεία Αγ. Παρασκευής (Αγ. Ιωάννη) μια πρώτη συζήτηση σχετικά με την αυξανόμενη επιτήρηση της γειτονιάς. Συγκεκριμένα, μιλήσαμε για τις κάμερες στην πάνω πλατεία που εγκαταστάθηκαν με την ανάπλαση και για το νέο μη επανδρωμένο αεροσκάφος επιτήρησης (drone) που ήρθε με τη δικαιολογία πρόληψης της νεανικής παραβατικότητας και εγκληματικότητας. Η κίνηση του Μυλωνάκη (Δήμαρχος Αγ. Παρασκευής) να εξοπλίσει τον δήμο μας με drone είχε ήδη καταγγελθεί αντανακλαστικά από τους δημότες κάνοντας έτσι εμφανή την έλλειψη νομιμοποίησής της, καθώς όργωνε τους ουρανούς του δήμου, παράγοντας ανυπόφορο ήχο και πετώντας σε χαμηλά ύψη. στα μπαλκόνια των κατοίκων, ενοχλώντας τους. Ταυτόχρονα, ιδιωτικά συμφέροντα εταιρειών σεκιούριτι κερδοφορούν αποκτώντας πρόσβαση και δυνατότητα διαχείρισης των προσωπικών μας δεδομένων. Η ιδιωτικότητα είναι υπαρξιακή ανάγκη του ανθρώπου, που του δίνει έστω και σε ένα βαθμό τη δυνατότητα να σκέφτεται και να πράττει ελεύθερα. Η παραβίαση της συνιστά στοιχείο ολοκληρωτισμού και επιτάσσει την διεκδίκησή της.

Το drone s του Μυλωνάκη, όπως και τα drones με τα οποία έχουν εξοπλιστεί και πολλοί άλλοι δήμοι της επικράτειας[1], αποκτήθηκε απευθείας με ανάθεση στην εταιρεία ΒΑΝΓΚΑΡΝΤ ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΙ ΙΚΕ (Vanguard Security) που διατηρεί το μονοπώλιο στην πρόσφατη τάση των δήμων. Το κόστος κάθε σύμβασης ανέρχεται στα 37.200 ευρώ που αντιστοιχούν σε περίπου μήνες λειτουργίας εγείροντας ερωτήματα σχετικά με τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Το ποσό αυτό αγγίζει το μάξιμουμ όριο, ώστε να μην υπάρχει υποχρέωση ανοιχτού δημόσιου διαγωνισμού. Η κίνηση αυτή δεν έρχεται εξ ουρανού. Προηγηθεί συμβάσεις του ελληνικού δημοσίου με τη ΒΑΝΓΚΑΡΝΤ ύψους 6 εκατομμυρίων ευρώ, καθώς και δωρεές ιδιωτών, με στόχο τον άμεσο εξοπλισμό της πυροσβεστικής με drones για τον έλεγχο και την καταπολέμηση των πυρκαγιών του 2025, που μόνο να προλάβουν πυρκαγιές δεν κατάφερε.

Στην κοινωνία που ζούμε η τεχνολογία δεν είναι αθώα. Αγιάζεται από κάποια «χρήσιμη» λειτουργία (π.χ. πυρασφάλεια) την ίδια στιγμή που υπηρετεί τον ολοένα και αυξανόμενο έλεγχο και την καταστολή. Από τη μια, ο ψηφιακός κόσμος διαμεσολαβεί κάθε πτυχή της ύπαρξής μας δημιουργώντας την ψευδαίσθηση μιας ασφαλούς και αυτόνομης ζωής. Την ίδια στιγμή όμως, ενισχύει ένα καθεστώς φόβου και ιδιωτεύσεως, μιας μόνιμης απειλής για το «έξω». Τελικά, δημιουργείται η αντίληψη ότι όσοι υπάρχουν και επιλέγουν να βρίσκονται στον δημόσιο χώρο και δεν δέχονται τη διαρκή επιτήρησή τους θεωρούνται εκ των προτέρων ύποπτοι και κακοποιά στοιχεία. Μας θέλουν έτσι σκυφτούς, να μην αντιστεκόμαστε, να μη βγαίνουμε από το σπίτι παρά μόνο για δουλειά και ελεγχόμενη κατανάλωση.

Το κράτος γνωρίζει πολύ καλά πώς να διαφημίζει τις επενδύσεις του σε κοινωνικές παροχές, όταν αυτό συμφέρει και μπορεί. Ποτέ όμως δεν απουσιάζει η επένδυση στην ασφάλεια και η ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας με βάση τις επιταγές και τις ανάγκες του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος (ReArm Europe). Σήμερα, η πολιτική υποβάθμιση των δημοσίων υποδομών με ελλείψεις προσωπικού σε νοσοκομεία, σχολεία και πανεπιστήμια, ανοίγει τον δρόμο στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Παράλληλα, την ώρα που οι συγκρούσεις γίνονται σε γειτονικές περιοχές, η Ευρώπη μπαίνει σε μια γενική πρόβα πολέμου, όπου οτιδήποτε δεν προσαρμόζεται στα εθνικά πρότυπα και κάθε μορφή αντίστασης διώκεται και καταστέλλεται.

Οι κρίσεις, όπως ήταν και η κρατική-καπιταλιστική διαχείριση της πανδημίας, αποτελούν κομβικά σημεία για το κράτος έτσι ώστε να αλλάξουν δομικά στοιχεία λειτουργίας του και κατ' επέκταση της κοινωνίας. Τέτοια είναι και τα πρόσφατα μέσα ασφάλειας και επιτήρησης. Οι κρίσεις δεν είναι φυσικά φαινόμενα αλλά αποτελέσματα πολιτικών, καθώς και όσων με τις επιλογές τους τις στηρίζουν. Η κρατική διαχείριση του κόβιντ κατάφερε να κανονικοποιήσει και να ψηφιοποιήσει νέες μεθόδους καταστολής και επιτήρησης[2], που ενσωματώνονται στη λογική και τη ψυχοσύνθεση των νεότερων αλλά και των παλαιότερων γενεών. Οι κινήσεις των δήμων για αυξανόμενη επιτήρηση ενισχύουν τη λογική της τιμωρίας, που πάντα στέκεται εμπόδιο στην καλλιέργεια μιας κοινωνικής συνειδητότητας. Η απευθείας επικοινωνία με το κράτος και η υποχώρηση της άδειας παρουσίας στον δημόσιο χώρο αποσκοπούν στη διαμόρφωση φοβισμένων και υποταγμένων υποκειμένων που αυτοκαταστέλλονται σε καθημερινή βάση.

Ως άτομα που κατοικούν στα βορειοανατολικά, συλλογικοποιούμε και αντιστεκόμαστε στην όξυνση της επιτήρησης της ζωής μας, χτίζοντας ένα πολύμορφο κίνημα που αξιοποιεί όλα τα διαθέσιμα μέσα, από συλλογή υπογραφών και παρεμβάσεις στο δημοτικό συμβούλιο έως τις διαδρομές. γειτονιάς και σαμποτάζ, για να εναντιωθούμε σε όλα αυτά και να υπερασπιστούμε την ελεύθερη ύπαρξή μας στον δημόσιο χώρο.

Καλούμε τη Δευτέρα 15/9 στις 19:00 σε ανοιχτή συζήτηση στην πλατεία Αγ. Ιωάννου (πάνω πλατεία Αγ. Παρασκευής), έτσι ώστε να συνεχιστεί ο αγώνας μας ενάντια στα μέτρα επιτήρησης στις γειτονιές μας.

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΑ DRONES ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ

ΠΡΙΝ ΕΠΕΚΤΑΘΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΠΡΙΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ

Η ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΚΙΝΗΣΗ

 

Πρωτοβουλία κατοίκων στα Β/Α ενάντια στην επιτήρηση

---

[1] Αττική: Αγ. Παρασκευή, Βριλήσσια, Διόνυσος, Κηφισιά, Βάρη/Βούλα/Βουλιαγμένη, Αιγάλεω, Πεντέλη, Μαραθώνας, Σούνιο, Λαμία, Ερέτρια, Ξάνθη, Πυλαία/Χορτιάτη, Μετεώρων, Ευρώτα, Διρφύων κ.α.

[2] Άμεσες εντολές με το κράτος μέσω του 112, εκκενώσεις λιμανιών, πάρκων και ολόκληρων περιοχών με διάφορα προσχήματα, απαγόρευση διαδηλώσεων, κατάργηση ασύλου στα πανεπιστήμια κ.α.